Balkanreis 2012: Het zit er weer op........

Inderdaad, het zit er weer op. En, niet echt verrassend, het vloog om allemaal. We hebben daarnaast wel echt het gevoel dat we veel hebben gedaan, gezien en beleefd. En met ruim 5700 kilometertjes op de teller hebben we ons best wel gedaan, dachten we. Dit lijkt of hebben we ( te ) veel in de auto gezeten, maar er waren eigenlijk maar 3 echte rijdagen bij, waarvan alleen de terugreis van Wenen naar Aken een volle dag in de auto was.

Eindstand: 5725 km.

Verder viel het voor ons gevoel wel mee. En natuurlijk heeft al dat rijden ook mooie plaatjes opgeleverd voor in het fotoboek.We hebben gelukkig geen pech gehad, maar hier en daar kwam de Golf wat pk's te kort. Met name in de wat steilere klimmen had ie er nog wel eens wat moeite mee, maar wat wil je ook met een zware dakkoffer en 2 fietsen achterop. We hebben alleen maar lof voor Das Auto. Het laat ook zien dat je met je gewone wagentje best deze kant van Europa op kunt.
Maar goed, het zit er weer op. Wat vonden we er zelf van ? Voor een groot deel was deze reis een belevenis, en dan doelen we op de landen Bosnië, Montenegro en deels ook Kroatië. Ook de stad Krakau was een ervaring vanwege de mooie gebouwen, de zaken uit de oorlog ( Joodse wijk, Schindler's fabriek e.d. ) en de zeer vriendelijke sfeer in de stad. De stad Sarajevo was een van de hoogtepunten en gaan we zeker nog eens bezoeken. In een eerder bericht op deze blog kun je lezen waarom deze stad indruk op ons heeft gemaakt.
Bosnië is een belevenis, omdat je er gewoon 40 tot 50 jaar terug in de tijd gaat. Maar ook is de natuur op plekken prachtig, vooral tussen Sarajevo en Trebinje, een stad op de grens met Kroatië, als je richting Dubrovnik rijdt. Het verkeer is weliswaar kamikaze, maar onderweg zie je van alles. Van varkens aan het spit tot in de oorlog beschadigde huizen, van parkeerterreinen die tot stortplaatsen zijn verheven tot geweldig diepe ravijnen en mooie vergezichten. Kortom, geweldig.
Wat ons erg goed is bevallen is het meenemen van de fietsen. Hoewel we ze minder hebben gebruikt als gehoopt is het bezoeken van de steden Krakau, Budapest en Wenen per fiets een gouden greep geweest. Het verkeer is overal zeer fietser-vriendelijk en je ziet veel meer om je heen. En je komt op plekken waar je met de auto of de metro niet komt. In Dubrovnik is fietsen geen doen. De stad was maar 12 kilometer vanaf de camping, maar daar was geen vlakke meter bij. En geen fietspad naast een drukke weg, zodat we de fietsen aan een boom hebben geketend, waar ze 6 dagen hebben gestaan. Ze vonden het niet erg.

De kuststreek rondom Dubrovnik is prachtig. Zeer blauw en schoon zeewater van een lekkere temperatuur, kleine kiezelstrandjes en wij hebben, op 1 flinke bui na, alleen maar volop zon en hoge temperaturen gehad. Echt vakantie, luieren en lekker eten. En we hebben Dubrovnik bezocht, en 1 keer is echt genoeg. Te druk, te warm en teveel klimmen. We hebben meerdere duizend treden op en af gelopen en met 30 graden en telelenzen in je nek verveelt dit gauw. De mooiste plek van Dubrovik is de haven. Op een bankje in de zon, met achter je de stadsmuur en voor je de blauwe zee met vele bootjes is het goed toeven. En met een achternaam als Visser spreekt een haven toch al gauw aan.
Concluderend zeggen wij dat deze landen en steden beslist de moeite waard zijn. Ben je niet wars van wat kilometers, zoek je een mooi en rustig gebied en sta je open voor wat minder westerse zaken en gebruiken, dan kun je best een bezoek aan deze regio brengen. En er is evenveel zon als in de zuidelijke landen. Daarnaast is de lucht droog, dus geen klamme tent in de ochtend.

Voor ons smaakt het naar meer. Ons zie je niet meer aan de Spaanse en Franse costa's. We gaan ons beraden op een bezoek nog verder oostwaarts, wellicht met een begin in Sarajevo. We zijn tenslotte niet ver van de Albanese grens geweest en landen als Albanië, Roemenië / Bugarije, de Baltische staten en zelfs Rusland lonken. Een droom is om met de auto naar China te rijden, maar dit is voorlopig een droom. Een feit is wel dat nog verder oostwaarts niet meer kan met een gewone personenwagen, althans niet als je, zoals wij, meer de binnenlanden in willen. Het omkijken is dus naar een ander vervoermiddel. We willen ook wat zelfredzamer worden, dus minder afhankelijk van pensions en hotels. Op zoek dus naar een 4x4 waar we in kunnen slapen, met koelkast en kooktoestel, zodat we in een komend jaar verslag kunnen doen van het leven op bijvoorbeeld de Kaukasus, of de oostelijke Balkan. Wie weet. Voorlopig roepen onze beide werkgevers en verschijnt Ineke maandag weer gewoon in Drachten en Sipke in Heeg.

Met dit bericht sluiten we deze blog af. We hopen dat jullie net zoveel plezier hebben gehad in het volgen van onze belevenissen als wij in het schrijven ervan. En wellicht heb je nog ideeën opgedaan. Voor vragen of tips kunnen jullie ons altijd benaderen. Tot de volgende blog !!!
Tot slot nog enkele foto's die de blog niet hebben gehaald, maar nu dus toch nog......