Sarajevo 1

Hallo volgers van deze blog. We hadden vandaag weer een reisdagje voor de boeg en deze keer ging het van Budapest naar Sarajevo. De wekker stond weer op tijd, omdat we geen idee hadden wat ons onderweg te wachten stond. Een ding was zeker, de airco kreeg voor zijn kiezen want de voorspellingen waren van warm tot heet. Om negen uur was, na een ontbijt op een terras in de buurt van ons appartement, ons vertrek uit Budapest met al 25 graden op de thermometer. We zaten vrij vlot op de snelweg en dit bleef zo tot vlak voor de Kroatische grens. Je passeert voordat je Bosnië inrijdt eerst een stuk Kroatië van een uur. De grenscontrole in Udvar is vrij rigoreus en onze paspoorten werden zelfs afgestempeld. Verder bleken we welkom en na een half uur binnendoor volgde weer een deel nieuwe snelweg. Ergens langs de snelweg Zagreb - Belgrado is de afslag Sarajevo en dan is het zo'n 240 kilometer binnendoor. Eerst nog even over de Bosnische grens, waar de douanebeambte bedenkelijk naar de dakkoffer en de fietsen keek, maar na een zucht en een knik stemde hij er mee in dat we door mochten.

Grens Kroatië - Republiek Srpska

En dan begint de kamikazerit over de Bosnische wegen, of eigenlijk is het eerste deel Republiek Srpska.  Bosnië-Herzegowina komt pas later richting Sarajevo. Wat een stel piloten heb je daar, het is echt ongelofelijk. Snelheidsborden staan er echt voor niks, behalve in de bebouwde kom rijdt iedereen streep 50. Inhalen doet men vlak voor onoverzichtelijk bochten en we hebben dan ook nog nooit zoveel gedenkstenen naast de kant van de weg gezien. Het is echt oppassen geblazen en afstand houden. Verder kun je, afgezien van dat inhalen, maar het beste een beetje met de stroom mee, dat is het veiligst.

Heet op de Balkan

Bosnië is qua bebouwing overigens maar een rommeltje. Overal en nergens staan onafgebouwde huizen en tuinen kent men niet. Langs de weg ligt veel rotzooi.Het eerste deel naar het zuiden is vrij vlak en de wegen zijn vrij goed. Zo nu en dan zit je achter een trage truck, maar die kun je zo met gevaar voor eigen leven voorbij. Wij probeerden dat zo netjes mogelijk te doen, maar de gemiddelde Bosniër kon daar niet op wachten. Plankgas en hard remmen is hun motto.
Dan volgt een deel met vrij hoge bergen, maar je rijdt eigenlijk constant door een vallei, zodat er geen steile klimmen of afdalingen zijn. Eigenlijk schoot het best hard op en tegen vijf uur naderden we Sarajevo. Ons hotel lag vlak bij het oude deel van de stad en we vonden het vrij snel.



Bijna in Sarajevo

Nadat we verwelkomd waren door de eigenaren, twee oudjes van in de zestig, werd ons de kamer gewezen, maar we werden vriendelijk verzocht de slippers beneden in een soort lobby uit te doen. Ons werd nog pantoffels aangeboden, maar aangezien het 37 graden was hoefde dit niet voor ons. De slippers werden veilig opgeborgen in de schoenenkast. Op de tweede verdieping was onze kamer, en dit was iets anders dan wat je je bij een normale hotelkamer voorstelt. In de kamer is het een bonte verzameling van van alles en nog wat, het beste te vergelijken met een woonwagen van binnen. Paarse wanden, goudkleurige gordijnen, hoogpolig tapijtje op de vloer. Maar daarom niet minder leuk en er is een goede airco en een koelkast aanwezig. De auto staat geparkeerd in de parkeergarage van een voormalige hal gebruikt tijdens de olympische spelen van 1984, hier om de hoek. Waarschijnlijk ook nog gebruikt als schuilkelder...... Nadat Sipke de portier een blik Duits bier had gegeven werd hem verzekerd dat de auto met daarop de fietsen absoluut in veilige handen was. Morgen een verslag uit het centrum en we verzekeren jullie dat dat een interessant verhaal gaat worden. We zijn al een stukje te voet de stad in geweest en dit bleek een aparte ervaring. Ook hebben we op weg naar het hotel de sombere buitenwijken gezien met de kogelgaten in de muren van de flats. Morgen hiervan meer en dan hebben we ook de foto's. Tot dan !

Skend Guesthouse Sarajevo

Budapest

We zijn woensdagmorgen tegen half negen uit Krakow vertrokken voor de 350 kilometer naar Budapest. We zijn maar een beetje op tijd vertrokken, omdat we niet wisten hoe de wegen naar het zuiden zouden zijn. De wekker dus op zeven uur, want de halve auto moest weer worden ingepakt en de fietsen achterop gezet. Nadat we afscheid hadden genomen van de eigenaar ( tip: neem dit appartement voor een bezoek aan Krakow, want: schoon, compleet, goedkoop en dicht bij centrum ) reden we door de spits Krakow uit en Slowakije tegemoet.
We hadden best uit kunnen slapen want de wegen, eigenlijk tot aan Budapest, zijn erg goed.


Grens Slo - Hu te Sahy

Het meeste is enkelbaans en afgezien van een langzame vrachtwagen verliep de reis zeer vlot. Er zijn onderweg overal voldoende tankstations, wc's en gelegenheden om te eten of drinken. Gooi voordat je Polen verlaat je tank nog eens vol, scheelt een flinke slok op een borrel vergeleken met Slowakije. In Slowakije is een wegenvignet verplicht en de minimale duur hiervan is 10 dagen ( € 10,- ). Je kunt deze op de grens aanschaffen. Wij waren na 3,5 uur Slowakije al weer uit, dus dit land is blij met mensen als ons. In Hongarije hetzelfde verhaal, minimaal 10 dagen voor € 14,-. Koop hem beslist, want je wordt net over de grens al gecontroleerd. Vanaf de grens, Sahy, is Budapest nog 85 kilometer. De temperatuur was inmiddels opgelopen tot 30 graden, 2 x zoveel als bij vertrek uit Krakow. Op naar ons appartement en onderweg nog even wat boodschappen gedaan. Wij hadden wel eens gehoord dat Hongaren onvriendelijke mensen zijn, en we denken dat dit wel eens kon kloppen. Het begon met het meisje achter de kassa, dat geen woord zei en ons verveeld aankeek. Het wisselgeld werd bijna toegesmeten en bij een Shell tankstation hetzelfde verhaal bij het kopen van een kaart van Budapest. Ook gaf deze gezellige meid een briefje van 100 HUF ( wel 34 cent ! ) wisselgeld te weing terug door alleen een hand vol munten terug te geven. Weet jij veel als toerist. Vanaf toen opletten geblazen dus.

Kettingbrug van Budapest

Ons appartement lag midden in het centrum, dus met de kaart op schoot op zoek. Na 2 keer misgereden te zijn waren we tegen 4 uur op de plek van bestemming, een 2-kamer appartement met aparte wc / douche. Zeer netjes en goed uitgerust, zelfs met wasmachine en supersnel internet. Prima dus. De auto in de kelder eronder en de fietsen aan de muur geketend. Tijd om te douchen en daarna te eten. We hebben zelf maar een potje gekookt in de rijk uitgeruste keuken en ook hier is het bier prima in te nemen. We hebben nog een wandeling gemaakt in donker Budapest en na enkele versnaperingen op een terras was het bedtijd.
Donderdag: na het ontbijt een bezoek bij daglicht aan het hete Budapest. Om half 10 zaten we op de fiets richting het centrum en de foto's spreken voor zich.

De burcht van Buda

We hebben ons als echte touristen gedragen en veel foto's gemaakt en terrassen gepakt. Na de middag werd het echt heet en was het in de zon amper uit te houden. Maar op de fiets langs de Donau, die overigens best " schön " maar niet echt " blau " is, was het goed te doen. Je kunt prima op de fiets door Budapest, overal zijn fietspaden en het verkeer houdt goed rekening met fietsers.

Basiliek van Budapest

We vinden dit tot nu toe een perfecte manier van sightseeing. Maar op een gegeven moment was het te heet en na een bezoek aan een terras in de schaduw zijn we op huis aan gegaan. Daar werden we weer geconfronteerd met de onvriendelijke Hongaar, die ons wees op het feit dat onze auto op een verkeerde plek in de kelder stond. De eigenaar had al een plakkaat op het raam geplakt met zoiets als " stoute buitenlanders, is mijn plekkie ", maar dit was ons gisteren bij aankomst niet verteld. We moesten opzouten, en snel !



De Donau

 Je krijgt niet echt een welkom idee in dit land. Voorbeeld: op een terras werd 15% servicekosten gerekend buiten de prijs van de consumpties, dit staat op de kaart niet vermeldt. Maar geef je daarnaast geen fooi, dan wordt je van het terras afgekeken. Vreemde vogels, die Hongaren, maar ze hebben een mooie, schone en hippe hoofdstad die alleen al hierom een bezoek waard is.



Dit duo speelde een lied speciaal voor Ineke

 Morgenvroeg vertrekken we richting Sarajevo en we zijn zeer benieuwd wat ons daar te wachten staat. Het wordt een lange rijdag, dus we vertrekken weer vroeg. We houden jullie op de hoogte !


Groeten vanuit een heet Budapest !

Auschwitz

Vandaag hadden we gereserveerd voor een bezoek aan het voormalig nazi-concentratiekamp Auschwitz, of op zijn Pools Oswiecim. We wisten totaal niet wat we ons erbij moesten voorstellen en zonder enige verwachting zijn we in de auto gestapt voor een bezoek aan dit duistere oord. Het ligt ruim een half uur rijden van Krakau en volgens ons mag je dit dan ook niet overslaan als je in deze regio bent. Achteraf hebben we er gemengde gevoelens aan over gehouden en we leggen uit waarom.

Auschwitz

Als je aankomt is het eigenlijk niet duidelijk waar je heen moet en hoe een en ander geregeld is. Navraag leerde dat je verplicht bent een tour met een gids te boeken, wat we dus hebben gedaan. We troffen een ander Hollands stel en zij hadden net als ons het idee een kaartje te kopen en zelf het kamp te gaan ontdekken. Nee dus. Verplicht de tour met headset en ( in ons geval ) de engelse tour. We waren gelukkig met een klein groepje van 10 man en de gids was zeer informatief. Na een chaos van wie hoort bij wie en waar moeten we heen kon de tour beginnen. Natuurlijk kwamen we onder het beruchte "Arbeit macht frei" het kamp binnen. Maar het was druk, zeer druk. Grote groepen onder begeleiding van een gids liepen elkaar eigenlijk voor de voeten. En we durven het eigenlijk amper te zeggen, maar een gigantische groep Israelische jeugd was zeer aanwezig en opdringerig. De meesten hadden meer belangstelling voor hun Samsungs en HTC's dan voor de geschiedenis.



Overal vandaan naar Auschwitz

 De tour ging van Block ( een kampgebouw ) naar Block, waar een tentoonstelling in foto's vertelde over het leven in Auschwitz. Natuurlijk raak je onder de indruk als je je bevind in ruimtes waar duizenden mensen heel erg hebben geleden en waar de dood rondom aanwezig was. De nazi's hanteerden maar 1 motto: de enige vlucht uit Auschwitz was via de schoorsteen van het crematorium. Schokkend waren de grote foto's aan de muur en de vitrines met duizenden brillen, koffers en ander meegenomen bezittingen die de mensen moesten inleveren bij aankomst. Het bezoek aan een gaskamer, er is er 1 originele bewaard gebleven, is een indrukwekkend einde van de tour, alhoewel het geklik van camera's en de drukte van de hoeveelheid bezoekers de indruk geeft dat Auschwitz een kermisattractie lijkt. De gids kijkt op haar horloge, want de volgende groep staat te trappelen.


.....

We denken dat wanneer je verblijft in deze regio een bezoek aan Auschwitz een must is. Maar misschien was het vandaag het mooie weer of de enorme drukte, of het feit dat het kamp gewoon onderdeel is van een industrieterrein van de plaats Oswiecim, of dat een moderne wc is ingebouwd in een voormalig verblijf van gevangen die het kamp niet zouden overleven..... We weten het niet, maar we hebben aan dit bezoek niet overgehouden wat we dachten over te houden, terwijl we vooraf niet wisten wat dit zou zijn. Snap je het nog ? Wij niet......
In de auto hebben we nagepraat over wat we er beide van vonden, totdat rechts ineens een autosloper opdook ! Hij had een antenne voor de Golf en moest er 20 Zlotty voor hebben, wel 4 euro 80 !!! Vanaf toen kon eindelijk die cd van Brood eruit en hadden we weer zenders !
Goed, terug in Krakau hebben we de auto gestald bij het appartement en zijn we per fiets de stad in gedoken. Eerste doel was een terras en onder de blauwe hemel hebben we genoten van een stevige koffie en daarna een koud glas bier voor Sip en een jus voor Ien. Na 2 uur borrelen werd het tijd om wat te gaan doen, en aangezien Ineke eigenlijk koninklijk van bloede is, maar nooit in het bezit is geweest van een rijtuig hebben we een rondje Krakau gedaan in, jawel, een KOETS !!!

Dit was een belevenis op zich en een mooie afsluiter van een beladen dag. Naar huis voor een bord macaroni en voorbeidingen treffen voor de dag van morgen. De fietsen moeten weer op de auto en woensdag vertrekken we richting Budapest. Dit is een tocht van maar 350 km, maar wel door de hoge Tatra, dus de Golf krijgt het zwaar.

Vanuit Hongarije meer. Groeten van Sipke en Ineke.



Note: Auschwitz is een van de meest duistere plekken op de wereldbol. We zijn er geweest en en we zijn daar blij om. We hebben bizarre en indrukwekkende foto's die we hier niet willen plaatsen, want we willen de blog enigzins luchtig houden. Mocht je meer van ons bezoek willen zien en / of weten schroom niet ons daarvoor te benaderen.

Krakow

Vandaag hebben we een rustig dagje ingelast. We zijn begonnen met uitslapen, tot half 9, en na een lekker ontbijtje in ons appartement met Edamski kaas en Nutella zijn we op de fiets gestapt om Krakau te verkennen. Het mooie daar van is, dat je op plaatsen komt waar je met de normale stadstour niet komt. En met een plattegrond bij de hand kom je altijd wel weer terug op de goede weg. Het is wel uitkijken geblazen voor de, soms wel hele grote, gaten in het wegdek! Ook is niet altijd even duidelijk waar je als fietser moet fietsen op de weg. Maar gelukkig zijn de Polen in het verkeer heel verdraagzaam en wachtten ze gewoon tot we aan kant waren. Daar kunnen we in Nederland nog wel wat van leren.

centrale plein Krakau

Allereerst zijn we naar het centrale plein gefietst waar in het midden een gebouw staat met aan alle kanten fijne terrasjes. Maar daar hebben we later pas gezeten... Fietsen vastgeketend en ook hier een bezoekje gebracht aan het Hardrockcafe. Daarna op eigen houtje de omgeving wat verkend. Dat hoefde niet, want om de 2 meter kreeg je het aanbod om in een karretje of koets de stad onder leiding van een gids te gaan zien. Maar dat is voor toeristen en tsja, dat zijn we nu eenmaal niet, (of toch?).


Maar goed, door mooie straatjes kwamen we bij de burcht van Wawel en daar zijn we naar boven geklommen. Best mooi, maar niet echt spectaculair.

Kathedraal van Wawel

Terug op het plein hebben we ons neergevleid op een terrasje en vonden we wel dat we een bakje koffie hadden verdiend. Zitten op een terras en mensen kijken is natuurlijk erg leuk, maar we wilden nog wel meer zien van de stad. Op goed geluk zijn we richting de joodse wijk gefietst, maar daar fietsten we eigenlijk te ver. Daardoor kwamen we wel bij de emaillefabriek van Schindler, die we anders waarschijnlijk hadden gemist. Ook daar konden we wel in, maar hebben we dat niet gedaan. Het is al mooi als je op zo'n bijzondere plek staat, waar je door de film "Schindlers List" weet wat er allemaal is gebeurd.

Schindlers fabriek

Buiten het centrum is Krakau echt een oost-europesche stad: oud, vuil en vervallen met hier en daar een mooi gebouw er tussen. De Polen in de recreatiesector zijn heel vriendelijk en behulpzaam. De gewone Pool laat een ander met rust, maar zal hem ook niet in de weg lopen. Hij groet niet, maar wacht wel netjes op het groene licht en stopt ook voor een zebrapad. Je hoort in Krakau ook weinig getoeter, brommers etc.
Maar goed, terug maar weer naar het plein. Daar hebben we de rest van de middag heerlijk doorgebracht op een, ander, terras. We begonnen met bier en een lekkere sorbet en uiteindelijk hebben we hier ook gedineerd. We zouden een lichte snack nemen, Sipke nam een clubsandwich en Ineke een foccacia. Als je dat laatste in Nederland bestelt, krijg je een broodje, maar hier betekende dat een hele pizza! Nou ja, deze was ook lekker, maar het betekende wel, dat we niet meer hoefden te koken! Terug in ons appartement kijken we terug op een leuke dag en bereiden we ons voor op de dag van morgen, want dan gaan we naar Auschwitz. Daarover morgen meer.

Berlijn

Wat we normaal een zeer vervelend geluid vinden klonk ons vrijdagmorgen als muziek in de oren: de wekker om half 7, m.a.w. de vakantie kon beginnen ! Doel voor vrijdag was Berlijn en na een snel ontbijt en een dikke tuut voor Bart startten we de Golf voor 650 km Autobahn. Tussen de campingspullen hadden we voor de zekerheid een tankje met 5 liter reservediesel gestopt ( je weet maar nooit ), niet wetende dat dit tankje voor Hamburg al te hulp moest schieten. Tijdens een koffiestop tussen Bremen en Hamburg kwam een Duitser met een dorstige Audi op de laatste dieseldampen het parkeerterrein op. Hij kwam nerveus het restaurant binnen en vroeg om diesel i.p.v. koffie. Er was geen tankstation aanwezig, dus hebben we hem onze 5 liter reservediesel verkocht, waar hij erg blij mee was. Hij had de Audi net en weet dus nu hoe ver hij kan komen op een volle tank. Helaas moest voor het openen voor onze kofferklep, waar onze fietsen op stonden, de antenne worden afgeschroefd om bij het tankje te komen. Je bergrijpt het al, de antenne ligt nu ergens langs de Autobahn. Vergeten terug te schroeven, nadat deze op het dak was gelegd. We vonden ook al dat we weinig zenders konden ontvangen en steeds maar die ruis......... In Polen later deze week maar even langs een sloper voor een nieuwe spriet.
Om 16.00 kwamen we aan in Berlijn. Hotel lag onder de aanvliegroute van vliegveld Tegel, maar we houden wel van vliegtuigen en liggen er niet wakker van. 's Avonds de stad nog in geweest, een pizza gegeten en een rondje Kurfurstendam gedaan. Het was mooi weer in Berlijn. Met onze Berlin-card, onbeperkt openbaar vervoer, konden we alle kanten op.



Brandenburger Tor vanaf 100 mtr hoog.

Zaterdag was de grote dag, en omdat het hoogtepunt pas om 18.00 uur zou beginnen was er nog volop tijd voor een uitgebreid bezoek aan het centrum. We hebben het gebouw bezocht met de snelste lift van Europa, in 20 seconden van begane grond naar 100 meter hoogte ! Zelfs Ineke, panisch voor liften, vond dit een "ervaring". Vanaf de bovenste verdieping had je een schitterend gezicht over Berlijn, 360 graden rond. Weer met beide benen op de grond hebben we op een terras een lekkere warme maaltijd naar binnen gewerkt en verder die middag door de stad geslenterd. Op tijd naar het hotel om daarna weer op tijd te vertrekken naar Spandau voor het concert voor, jawel, KNORKATOR. Berlijnse open lucht pret-heavy metal in een middeleeuwse burcht, en dat tussen vrijwel alleen Berlijners. In 1 woord: Supertoll !!!



Zitadelle Spandau



Knorkator

Maar wel kapot na een dag sjouwen door de stad en dan nog 4 uur swingen. Dus om 12 uur gebroken in ons nest met het idee om vroeg weer op voor het vervolg naar Polen. Na een vroeg ontbijt zaten we om 08.00 uur al weer in de auto met een cd van Herman Brood, bij gebrek aan ontvangst van wat voor zender dan ook. Maar het weer was mooi en de Autobahn vrijwel leeg. Hoe verder we richting Forst, de Poolse grens, kwamen, hoe minder auto's op de weg. Het leek wel of waren we de enigen op weg naar het oosten. Misschien komt dat door het eerste deel snelweg in Polen. Dit is een rammelstrook van 70 kilometer waar je soms echt niet sneller kan dan 50 km/h. We zijn blij dat de fietsen zijn blijven hangen en de schokbrekers nog heel zijn. Maar dit is even doorbijten, want vanaf Legnica is de weg zo glad als een biljartlaken. Onderweg hebben we nog een Poolse Goulashsoep genuttigd, echt lekker, met een broodje waar evenveel deeg in was verwerkt als een brood in Nederland.



Lekker Zupy

Daarna maakten we kennis met het fenomeen "snelwegbedelen", bedelen als in vragen om geld. Een BMW met Duits kenteken stond op de vluchtstrook naar ons te gebaren om te stoppen. Omdat er veel Duitsers op de weg waren dachten we dat hij maar beter hulp kon vragen aan een landgenoot, dus wij reden door. Het bleek wel mee te vallen met zijn pech, want al knipperend met groot licht kwam hij als een bezetene achter ons aan. Bij ons op de bumper gebaarde hij naar de vluchtstrook en om gevaarlijke situaties te voorkomen stopten we daar. Misschien kwam hij ons onze antenne brengen die hij voorbij Hollenstedt had gevonden, maar de reden van stoppen bleek anders. Hij begon met de legendarische woorden: Don't worry, I am not a bandit !, maar zijn auto was de vorige dag voor 1200 euro gerepareerd en nu hadden zijn vrouw en kind, zittend op de vangrail, geen geld meer om naar huis te kunnen. Hij legde 2 "gouden" ringen op ons dashboard in ruil voor 50 euro benzinegeld, en we konden ook zijn ID wel krijgen als borg. Hij gaf ons ook een naamkaartje van een autohandel in Duitsland waar hij werkte. Hij was Turk en zijn vader werkte in Nederland en blablabla... We wisten ook wel dat dit gelogen was, maar een Poolse chauffeur bracht redding. Een vrachtwagen kwam luid toeterend op de andere rijbaan voorbij en de chauffeur maakte een afkeurend gebaar met zijn hand, m.a.w. "tuin er niet in !". Met enige moeite wisten we de Turk de vertellen dat hij toch een ander moest hebben en we zijn vertrokken. Toch wel een beetje aangeslagen, maar mede door die Poolse chauffeur waren we redelijk snel van die gast verlost. Maar goed, wij weer verder.

Parkeren bij het hotel in Krakow

Het zuiden van Polen is niet echt indrukwekkend. Lange stukken mooi asfalt, na Legnica dan, en een glooiende omgeving. Je ziet veel landbouwgebied met mais en geen koe of schaap. Ook hebben we nog helemaal geen kangoeroe gezien. De enige grote steden onderweg naar Krakow zijn Wroclaw en Katowice. Opvallend zijn de mega-hallen van Duitse en Franse firma's als OBI en Leroy Merlin. Ook Castorama timmert aardig aan de weg. Verder veel McDonalds en KFC, maar daarvoor hoef je niet naar het oosten.

Om 16.30 belandden we in Krakow. We vonden ons appartement aan de rand van de stad snel en dit zag er erg goed uit. Een vriendelijk en zeer behulpzaam meisje stond ons te woord. We mochten de fietsen in het appartement zetten voor de veiligheid en nadat we onze spullen hadden gestald hebben we boodschappen gedaan bij, jawel, de Lidl. Deze was na zessen op zondag nog open. Dus Sipke aan een Bitburg en Ineke aan een toetje van Almhof, zo begint ons deel in Krakow. Morgen meer, maar eerst uitslapen en daarna Krakow verkennen op de fiets. Dinsdag willen we naar Auschwitz. Het verslag van deze beide dagen lees je dinsdag. Tot dan !